Monako

Jednakże dla bogatych osób fizycznych i korporacji Monako to przede wszystkim korzyści związane z odpowiednio ukształtowanym systemem podatkowym, które swoją skalą przyćmiewają wszelkie walory turystyczne tego księstwa.

Władze księstwa wypracowały spójną i oryginalną koncepcję stworzenia w Monako korzystnego otoczenia prawnego dla majętnych osób fizycznych oraz instytucji finansowych. Z jednej strony, na plany księcia Alberta II składają ogromne przywileje przyznawane rezydentom podatkowym Monako, a z drugiej strony – dbałość o wysokie standardy działania rezydentów i unikanie sytuacji, które mogłyby narazić na szwank reputację księcia.

Osobom, które przejdą selekcję, państwo to oferuje ogromne możliwości – Monako to jedyne (oprócz Andory) państwo w Europie, gdzie osoby fizyczne w ogóle nie są opodatkowane podatkiem dochodowym; zakres i rygoryzm tajemnicy bankowej oferowanej w księstwie bije na głowę wszystko, co swoim klientom mogą zaoferować banki szwajcarskie (nie wspominając już o polskich); Monako jest jednym z trzech państw na świecie wciągniętych przez OECD na „czarną listę” krajów, które nie współpracują z administracją podatkową innych państw.

Monako zapewnia również bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa prawnego, którego nie można znaleźć w wyspiarskich krajach o korzystnych systemach podatkowych rozsianych na Morzu Karaibskim, Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Dynastia Grimaldich rządzi tu już od 1419 roku, czyli od czasów, gdy w Polsce królował Władysław Jagiełło. Stabilna władza Grimaldich przetrwała reformację, Wojnę Trzydziestoletnią, rewolucję francuską i dwie wojny światowe (mimo strat rzędu 90% swojego terytorium w 1847 r., nigdy już nie odzyskanego). W chwili obecnej księstwo jest częściowo zintegrowane ze strukturami Unii Europejskiej (m.in. dzięki unii celnej z Francją oraz użyciu euro jako oficjalnej waluty), ale zachowuje na tyle duży stopień niezależności, aby chronić wolność osobistą swoich rezydentów oraz zachować dyskrecję wokół ich interesów.

Monako jest znane z tego, że podatek dochodowy zniesiono tutaj w 1809 r. (wprowadzono go ponownie w 1957 r. ale tylko dla obywateli Francji zamieszkałych w Monako). Z korzyści podatkowych, jakie zapewnia Monako korzystają m.in. Roger Moore, Ringo Starr, czy Eva Herzigova.

Dla osób, które zdecydują się ulokować tu pieniądze, Monako oferuje ogromne możliwości w zakresie private bankingu oraz wealth managment. Miejscowe instytucje finansowe nie tylko słyną z dyskrecji, ale również specjalizują się w tworzeniu niestandardowych produktów inwestycyjnych, adresowanych do majętnych, wymagających klientów. Łącznie na rachunkach bankowych i inwestycyjnych w księstwie złożone zostało 80 miliardów euro, w znacznej mierze (około 50%) składających się z prywatnych pieniędzy osób fizycznych, które szukają w Monte Carlo okazji do stabilnego i bezpiecznego zarządzania swoim majątkiem.

Biorąc pod uwagę, że Monako jest drugim najmniejszym państwem na świecie, uzyskanie tu apartamentu nie jest przedsięwzięciem tanim. Za kawalerkę w Monako zapłacimy między 280 000 a 1 450 000 euro, a za trzypokojowe mieszkanie ok. 485 000-7 000 000 euro.

Z drugiej strony, apartament taki stanowić może również stabilną lokatę kapitału – na przestrzeni dekady 1996-2005 ceny nieruchomości w Monako rosły przeciętnie 10 proc. rocznie.

Działalność w zakresie administrowania spółkami nie jest w Monako opodatkowana podatkiem dochodowym, ale jedynie opłatą w wysokości 2,66 proc. wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem biura w Monako. Bardzo dobrym pomysłem jest więc tworzenie w Monako spółki zajmującej się administrowaniem strukturą korporacyjną, której spółka-córka, zarejestrowana w kraju o bardzo niskim podatku dochodowym od osób prawnych będzie zatrzymywała dochód, a dalsze spółki zależne – będą prowadziły działalność operacyjną.

Rejestracja spółki w Monako nie tylko zapewnia efektywność podatkową, ale również wysoki poziom dyskrecji. Lokalne władze zbierają minimalną konieczną ilość informacji na temat spółek zarejestrowanych w Monako i nie są skłonne dzielić się tymi danymi z innymi władzami i podmiotami, dopóki taka spółka nie da ku temu bardzo poważnych powodów.

W Monako panuje bardzo dobry klimat legislacyjny i polityczny dla podmiotów zajmujących się działalnością inwestycyjną, w tym w szczególności zarządzaniem aktywami. Dlatego też księstwo stanowi doskonałą jurysdykcję dla zakładania spółek zarządzających prywatnymi funduszami inwestycyjnymi – nie płacą one żadnego podatku dochodowego. Połączenie spółki zarządzającej zarejestrowanej w Monako i funduszu zarejestrowanego w jurysdykcji, w której zyski funduszu są wolne od opodatkowania pozwala stworzyć strukturę maksymalnie efektywną z podatkowego punktu widzenia.

Zgodnie z polityką księcia Alberta II w zakresie utrzymywanie elitarnego charakteru księstwa, zarejestrowanie spółki w Monako zajmuje od 4 do 9 miesięcy (w tym nie dłużej niż 6 miesięcy od złożenia wniosku) i ze strony administracji księcia nie ma zgody na to, aby prowadzić sprzedaż „gotowych” spółek inwestorom zewnętrznym.

Monako zawarło umowy o wymianie informacji podatkowych z (tzw. Tax Information Exchange Agreements; TIEAs) z Andorą, Argentyną, Australią, Austria, Bahamami, Belgią, Danią, Wyspami Owczymi, Finlandią, Niemcami, Grenlandią, Islandią, Liechtensteinem, Niderlandami, Norwegią, Samoa, San Marino, Szwecją, Stanami Zjednoczonymi (stan z dnia 10 listopada 2010 r.).

Ponadto, Monako jest stroną umów o unikaniu podwójnego opodatkowania z Francją i Luksemburgiem (stan na listopad 2010 r.).

• planowanie podatkowe
• międzynarodowe planowanie podatkowe